در خطبه 192 نهج البلاغه ، امام علی (ع) می فرماید : اگر قرار باشد ما در زندگی به چیزی تعصب بورزیم و ایستادگی کنیم و از آن عبور نکنیم ، آناخلاق است :« فإِنَ کانَ لابُدَّ مِنَ العَصَبیه . فَلیَکُن تَعَصُّبُکم لِمَکارم الخِصال وَ مَحامِدِ الأفعال وَ مَحاسِن الأمور»
اگر به ناچار تعصب ورزیدن باید ، باید در چیزی تعصب بورزید که شایسته باشد . خردهای بزرگوارانه ، کارهای پسندیده ، کارهایی که نیکوست » .
نکته زیبا این جاست که امیر المومنان (ع) اخلاق را فقط خصلت نمی داند . فقط رفتار هم نمی داند . خصلت هست ، رفتار هست ، فراتر از این هم هست .
جامعه ای سالم است که با ارزش ترین مسابقه اش در اخلاق باشد . بهترین مسابقه انسانی در « بِالاخلاق الرَّغیبه …..» است ؛ یعنی اخلاق پسندیده .« والاَحلامِ العَظیمه….» خردهای بزرگ . « و الاَخطارِ الجَلیله …..» مقام های والا .« والآثار المَحموده …..» نشانه های نیکو .
مشاهده می شود که نوع نگاه امام (ع) به اخلاق نگاه وسیعی است .
آخرین نظرات