روز میلاد زینب کبری (س) ، پرستار همه عاطفه ها و همه ستاره های درخشان ایمان و عفَت و پرستار همه ارزش های زخم دیده در تاریخ شیعه بر همه پرستاران و منادیان انسانیت و ایمان مبارک باد .
برای تو می نویسم ، ای زینب ! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا ! ای آزاد اسیر !ای قامت سبز اعتراض ! ای نهال بارور ایثار ! ای جاری زلال متانت ! ای آیه صراحت و عفت ! ای آذرخش خشم ! ای مظهر لطافت و رحمت ! چگونه می توانم تو را گفت ، تو را نوشت . قلم در ابهام شناختت مانده است . انسان ، در زیبایی کامل در تو متجلی است .
چه کسی را می توان یافت که در هنگام توهین ، در های و هوی کشنده انبوه مردمان ، در کوچه های تهمت و تحقیر ، در خنده های شوم پلیدان ، آرام و بی هراس این گونه پر صلابت و قاطع ، رگبار تند سخن را بر قلب های سخت خفتگان ، چون آتشی مذاب جاری کند .
کیست که در چنین هنگامه سراسر خون و رنج و درد و تنهایی ، هنوز فریادی برای کشیدن و سخنی برای گفتن و توانی برای ایستادن داشته باشد . خدایا چگونه باور کنم ، چگونه می توانم شانه های ظریفی را در زیر کوهساران سنگین این همه فاجعه ، ایستاده ببینم ؟
زینب (س) آیه های توانایی انسان را نوشت و سرود و قدرت ایمان را سرود و شعر بلند رسالت را نگاشت.
امام علی علیه السلام -( در فرمان حکومت مصر به مالک اشتر ) فرمود :
نسبت به آنان چونان حیوان درنده ای مباش که خوردنشان را غنیمت شماری ، زیرا مردم دو گروهند : یا برادر دینی تویند ، یا هم نوع تو ، که از ایشان لغزش سر می زند و در معرض درد و گرفتاری ها قرار دارند و دانسته یا ندانسته خلاف می کنند .
بنابراین ، همان گونه که خود دوست داری خداوند تو را ببخشاید و از خطاهایت درگذرد ، تو نیز آنان را ببخش و از خطاهایشان درگذر ، از بخشش و گذشت هرگز پشیمان مباش و از کیفر دادن خوشحالی مکن .
( نهج البلاغه ، نامه 53)
آخرین نظرات