آه از اندوه ریحانه رسول
فاطمه علیها السلام ، صبر لا یزال نبوی بود که در هیات عفتی سر به فلک کشیده ، چادر به سر می کشید و در کوچه های مدینه ، در تمام رهگذرهای هستی ، حضور خدا را به کائنات ، یاد آور می شد .
سیلی ستم و تازیانه کینه را به جان خرید تا هجومک تند باد انکار ، شمع یک تنه حقیقت را خاموش نکند ..
افسوس از سوره کوثر که در آن خانه گِلین ، همسایه ، اهالی غفلت و سنگدلی شد ! آه از زمزمه های شرحه شرحه بتول که در نیمه شب سجاده و تسبیح ، ارکان عرش را به لرزه می افکند ! آه از ریحانه رسول خدا (ص) که در مشام حسادت زمین ، به هدر می رفت و چشمان حقیقت ستیز زمانه ، رخساره طهارتش را طاقت نداشت .
آخرین نظرات